Δεν ήταν εύκολη η μετάβαση στις πρώτες αυτοβιογραφίες της μεταπολεμικής εποχής. Και ένας από τους λόγους είναι η έλλειψη συμπάθειας απέναντι σε κάποια κείμενα, τολμώ να πω, απέναντι σε μία κατά τα φαινόμενα υφέρπουσα μιζέρια του αυτοπροσδιορισμού...* Και πριν αφήσω να κυριαρχήσει αυτή η αίσθηση, αντέστρεψα την οπτική και επέστρεψα στις αφετηρίες της έρευνας αυτής: η αυτοβιογραφία είναι πολιτισμικά και μεταξύ των άλλων ταξικά προσδιορισμένη, αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα, ας αφήσουμε, λοιπόν, τα κείμενα να υπαινιχθούν τις όποιες αλλαγές αποτυπώνει πάνω τους η νέα κοινωνική τοπογραφία.
*Καλλιτεχνικές και γυναικών αυτοβιογραφίες αποκλίνουν συχνά ευχάριστα.
https://www.youtube.com/watch?v=I2wtmQkvX7A
Der Übergang zu den ersten Autobiographien der Nachkriegszeit war kein einfaches Unternehmen. Einer der Gründe: die fehlende Sympathie gegenüber gewissen Texten, wage ich es zu sagen, gegenüber einer schleichenden Kleinkariertheit...* Um diesem Gefühl entgegenzutreten, kehrte ich die Perspektive um und ging zu den Anfängen dieses Projekts zurück: die Autobiographie als Ort der Selbstbestimmung ist kultur- und unter anderem klassenbedingt, das ist auch eine der Fragestellungen. Mögen also die Texte jegliche Veränderungen andeuten, welche ihnen die neue gesellschaftliche Topographie aufstempelt!
*Künstler- und Frauenautobiographien weichen oft diesbezüglich auf angenehme Art und Weise ab.
Ο τελευταίος αυτοβιογράφος του μεσοπολέμου και ο πρώτος της μεταπολεμικής εποχής φοίτησαν στο Εθνικόν Λύκειον (ιδρ. 1895), αργότερα Σχολή Γ. Μεταξά (από 1905, κόρη του ιδρυτή η Αντιγόνη Μεταξά), Βασ. Σοφίας 11, ανάμεσα Μέρλιν και Σέκερη (Μέγαρο Ειρήνης Στουρνάρη-Μέρλιν, αρχιτέκτονας Λύσσανδρος Καυταντζόγλου, οικοδομ. 1861, κατεδαφίσθ. 1962).
https://el-gr.facebook.com/149801415032228/photos/a.368914743120893.93243.149801415032228/359873927358308/
*Καλλιτεχνικές και γυναικών αυτοβιογραφίες αποκλίνουν συχνά ευχάριστα.
https://www.youtube.com/watch?v=I2wtmQkvX7A
Der Übergang zu den ersten Autobiographien der Nachkriegszeit war kein einfaches Unternehmen. Einer der Gründe: die fehlende Sympathie gegenüber gewissen Texten, wage ich es zu sagen, gegenüber einer schleichenden Kleinkariertheit...* Um diesem Gefühl entgegenzutreten, kehrte ich die Perspektive um und ging zu den Anfängen dieses Projekts zurück: die Autobiographie als Ort der Selbstbestimmung ist kultur- und unter anderem klassenbedingt, das ist auch eine der Fragestellungen. Mögen also die Texte jegliche Veränderungen andeuten, welche ihnen die neue gesellschaftliche Topographie aufstempelt!
*Künstler- und Frauenautobiographien weichen oft diesbezüglich auf angenehme Art und Weise ab.
Ο τελευταίος αυτοβιογράφος του μεσοπολέμου και ο πρώτος της μεταπολεμικής εποχής φοίτησαν στο Εθνικόν Λύκειον (ιδρ. 1895), αργότερα Σχολή Γ. Μεταξά (από 1905, κόρη του ιδρυτή η Αντιγόνη Μεταξά), Βασ. Σοφίας 11, ανάμεσα Μέρλιν και Σέκερη (Μέγαρο Ειρήνης Στουρνάρη-Μέρλιν, αρχιτέκτονας Λύσσανδρος Καυταντζόγλου, οικοδομ. 1861, κατεδαφίσθ. 1962).
https://el-gr.facebook.com/149801415032228/photos/a.368914743120893.93243.149801415032228/359873927358308/
