Mimicry / Μίμηση

Wir haben gesehen, daß die Autobiographie ein automimetisches Genre ist: Äußerung und Sprecher sind gleichgestellt, sie fallen zusammen. Es kann so weit kommen, daß der reale Autor seine Tarnungstaktiken nicht im Geringsten wahrnimmt und die Selbstdarstellung als äußerst gelungene Camouflage einer "anderen" Identität oder Intentionalität (als der auf den ersten Blick registrierten) auf der Kommunikationsebene fungiert. Das ist irrelevant, was er erkennt oder nicht ("as you like it"), wichtig ist zu analysieren, wie der Wahrheitsanspruch aufgebaut wird. Diese Frage stellte sich in einer "konventionellen" Autobiographie der 70er Jahre.

http://ngm.nationalgeographic.com/2009/08/mimicry/angier-text
http://ngm.nationalgeographic.com/2009/08/mimicry/mimicry-interactive 
(Photograph by Christian Ziegler)
Blätter? Nicht ganz...                         Φύλλα; Και όχι μόνο...


Είδαμε ότι η αυτοβιογραφία είναι αυτομιμητικό είδος: εκφώνημα και  εκφωνητής-υποκείμενο έχουν εξισωθεί, συμπίπτουν. Μπορεί μάλιστα αυτό να συμβεί σε τέτοιο σημείο που ο πραγματικός συγγραφέας να μην αντιλαμβάνεται στο ελάχιστο τις ίδιες του τις τακτικές μεταμφίεσης και η αυτοαναπαράσταση να λειτουργεί ως άκρως επιτυχημένο καμουφλάζ μιας "άλλης" ταυτότητας ή προθετικότητας στο λανθάνον επικοινωνιακό επίπεδο από αυτή που διακρίνεται σε πρώτη ματιά. Σημαντικό δεν είναι τι αναγνωρίζει και τι όχι ("έτσι είναι αν έτσι νομίζετε"), αλλά η διερεύνηση του πώς οικοδομείται εδώ η αληθολογία. Το ζήτημα αυτό προέκυψε σε μία "συμβατική" αυτοβιογραφία της δεκαετίας του 1970.