1/11/2024 20.32
στις σημειώσεις μου αντιγραμμένο χωρίς όνομα
"ο Κάλας είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου της ποίησης"
21.00
ίσως ο Ταχτσής
πέθανε
κι αυτός και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία του, πάντως η
ανάλυσή της στο βιβλίο μου είναι η μακροσκελέστερη, ούτε η Δέλτα με τα
τέσσερα αυτοβιογραφικά της δεν φτάνει τις σελίδες Ταχτσή
γράφω για τη μνήμη τώρα στην εισαγωγή και μεταξύ άλλων την πολιτισμική αμνησιακή φαινομενικά υπερμνησία της σύγχρονης εποχής
είχα
ζητήσει σε τρεις εφημερίδες τότε να μου ανοίξουν τα αρχεία τους, για
τον Ταχτσή, από μια άποψη ίσως κάπως άνιση μεταχείριση συγκριτικά με
τους άλλους αυτοβιογράφους, όμως η βιογραφία και η αυθιστόρηση πρόβαλαν
τα ερωτήματα
στην
τελική ανάγνωση να απομακρυνθώ με συνέπεια ακόμη περισσότερο από το
γραπτό, από μεγάλη απόσταση να αποφασίσω για τα μικρά ανύποπτα σημεία
😀 που το προσδιορίζουν, που με προσδιορίζουν κοινωνικοϊστορικά
γιατί οι θεωρητικές και μεθοδολογικές επιλογές είναι συγκεκριμένες και σαφείς, και παρουσιάζονται στην εισαγωγή
θέλω,
πρέπει να μεταφραστεί στα αγγλικά, με όλες τις συνεπακόλουθες δυσκολίες
όπου για ένα μη ελληνικό κοινό χρειάζεται να γίνει νέα ανάγνωση και
σχολιασμός (υποσημειώσεις), σαν παρακαταθήκη και υπόμνηση αυτά για μένα, γιατί
ακόμη δεν βγήκε και Γιάννη τον βγάλαμε, αλλά κάποια στιγμή θα φύγει από
τα χέρια μου έτσι ή αλλιώς
όσες
κουλτούρες έχουν αυτοβιογραφία, έχουν γράψει γι' αυτή, και αν όχι
ογκώδεις ιστορίες, πάντως έστω και άρθρα διάφορα που κυκλοφορούν στη
βιβλιογραφία
οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν, να δημοσιεύω παράλληλα αρθρογραφία (εκτός από τα δύο για Μαρτινέγκου και Ταχτσή)
κι έτσι τώρα θα συναντηθούν τα δύο blog
