Gunnar Hering (Dresden 02.04.1934-Wien 22.12.1994)

Mein Doktorvater.  Zufall. Ich kannte ihn nicht, als ich nach Wien ging. Ob Byzantinistik oder Neogräzistik, das war nicht entschieden. Unnachgiebig, streng, Historiker aus Leidenschaft, kaltes Blut, ein Gourmet, zielstrebig, sein vorzeitiger Tod eine Zäsur für die Historiographie Südosteuropas und Griechenlands.

Wenn ich eine halbe Stunde hätte, um mit ihm Die Verteidigung der Kindheit (1991) Martin Walsers zu besprechen. Auffällige Gemeinsamkeiten, eine diametral entgegengesetzte Lebenseinstellung derjenigen Alfred Dorns [Manfred Ranft]. Flucht nach vorn? 

18.12.1992 Festessen nach meiner Promotion

Aus dem Tagebuch im anderen Blog

 1/11/2024                                      20.32

 

στις σημειώσεις μου αντιγραμμένο χωρίς όνομα

"ο Κάλας είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου της ποίησης"

 

                                                         21.00

 

ίσως ο Ταχτσής

πέθανε κι αυτός και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία του, πάντως η ανάλυσή της στο βιβλίο μου είναι η μακροσκελέστερη, ούτε η Δέλτα με τα τέσσερα αυτοβιογραφικά της δεν φτάνει τις σελίδες Ταχτσή

γράφω για τη μνήμη τώρα στην εισαγωγή και μεταξύ άλλων την πολιτισμική αμνησιακή φαινομενικά υπερμνησία της σύγχρονης εποχής

είχα ζητήσει σε τρεις εφημερίδες τότε να μου ανοίξουν τα αρχεία τους, για τον Ταχτσή, από μια άποψη ίσως κάπως άνιση μεταχείριση συγκριτικά με τους άλλους αυτοβιογράφους, όμως η βιογραφία και η αυθιστόρηση πρόβαλαν τα ερωτήματα

στην τελική ανάγνωση να απομακρυνθώ με συνέπεια ακόμη περισσότερο από το γραπτό, από μεγάλη απόσταση να αποφασίσω για τα μικρά ανύποπτα σημεία 😀 που το προσδιορίζουν, που με προσδιορίζουν κοινωνικοϊστορικά

γιατί οι θεωρητικές και μεθοδολογικές επιλογές είναι συγκεκριμένες και σαφείς, και παρουσιάζονται στην εισαγωγή

θέλω, πρέπει να μεταφραστεί στα αγγλικά, με όλες τις συνεπακόλουθες δυσκολίες όπου για ένα μη ελληνικό κοινό χρειάζεται να γίνει νέα ανάγνωση και σχολιασμός (υποσημειώσεις), σαν παρακαταθήκη και υπόμνηση αυτά για μένα, γιατί ακόμη δεν βγήκε και Γιάννη τον βγάλαμε, αλλά κάποια στιγμή θα φύγει από τα χέρια μου έτσι ή αλλιώς

όσες κουλτούρες έχουν αυτοβιογραφία, έχουν γράψει γι' αυτή, και αν όχι ογκώδεις ιστορίες, πάντως έστω και άρθρα διάφορα που κυκλοφορούν στη βιβλιογραφία

οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν, να δημοσιεύω παράλληλα αρθρογραφία (εκτός από τα δύο για Μαρτινέγκου και Ταχτσή)

κι έτσι τώρα θα συναντηθούν τα δύο blog

Πίστη ή γνώση; / Glaube oder Wissen?

 

 

P.S.Ich suche ohne Ende, finde aber nichts, irgendwo habe ich letzte Woche gelesen, daß Glaube (nicht der religiöse Glaube) jedes Wissen unter gewissen Umständen aus dem Feld werfen kann (Notiz vom 3/5/2024)

Η συμμετρία της πλαστότητας / Die Symmetrie der Fälschung

απόσπασμα από την Ιστορία της ελληνικής αυτοβιογραφίας

Lachweinkrampf / Κλαυσίγελως

Es ist eingetreten, etwas lief schief, und die verschiedenen Speicherorte weisen Differenzen auf: um nur 10 Wörter Unterschied, durchlaufe ich nun ich-weiß-nicht-wieviele-Seiten-noch, aber die Prozedur hat auch glückliche Momente, wo man über das Geschriebene und das Geleistete (von allen) lachen darf.

Συνέβη, κάτι πήγε στραβά, και οι διάφοροι αποθηκευτικοί τόποι δηλώνουν διαφορές: για 10 λέξεις διαφορά διατρέχω δεν ξέρω ακόμη πόσες σελίδες, αλλά η διαδικασία έχει και τα τυχερά της, όπου γελάς για ό,τι έχει γραφτεί και ό,τι έχει επιτευχθεί (από όλους).

P.S.Der Titel als Bescheidenheitstopos

Υ.Γ.Ο τίτλος ως τόπος μετριοφροσύνης