Heute früh am Rheinufer kleine Vögel mit gestreiftem Gefieder flogen vor mir, setzten sich kurz auf das angeschwemmte Holz (der Fluß muß die letzten Tage über das Ufer getreten sein), ich dachte sofort, sie würden Insekten oder Larven aus den feuchten Holzstämmen fressen. Ich habe herausgefunden, sie waren Bachstelzen. Und nun schreibe ich über Nabokows Speak Memory. Seine große Leidenschaft galt den Schmetterlingen und dem Schachspiel.
Σήμερα
το πρωί στην όχθη του Ρήνου πουλάκια με ριγωτό φτέρωμα πετούσαν μπροστά
μου, κάθονταν πάνω στα ξύλα που είχε ξεβράσει το ποτάμι (πρέπει να
υπερχείλισε τις τελευταίες μέρες), σκέφτηκα ότι έτρωγαν έντομα ή κάμπιες
από τους υγρούς κορμούς. Τελικά ήταν ασπροσουσουράδες. Και τώρα γράφω
για το Μίλησε, μνήμη του Nabokow που είχε μεγάλο πάθος για τις πεταλούδες και το σκάκι.
Πού είστε κατίνες μου να τρίξετε τα δόντια σας;
