Sunday 4 February 2018

Selbstkanonisierung / Αυτοπροσδιορισμός των κειμένων και ένταξη στον κανόνα

Für die allerletzten Texte dieses Projekts mußten Entscheidungen getroffen, die Theorie "mobilisiert" und überdacht werden. Handelt es sich um Autobiographien? Ein komischer Zufall, gerade jetzt kurz vor der Abfassung der Einleitung. Die Texte sind gar nicht so neu, älter als zwei Jahrzehnte. 

Die Selbstkanonisierung der Texte steht manchmal in einem umgekehrt proportionalen Verhältnis zur Theorie: je diffuser das Textbild, desto strammer muß sich das theoretische Konzept formieren, damit es der Fragestellung adäquat wird. Gerade dann wird man wieder und wieder daran erinnert, daß man durch die Wahl von Theorie und Methode Stellung im wissenschaftlichen Diskurs bezogen hat und das keine Schande ist, sondern Notwendigkeit. Hauptsache, kein leerer Gehalt (Tautologien), kein totaler Gehalt (Kontradiktionen).

Για τα τελευταία κείμενα αυτής της έρευνας χρειάσθηκε να ληφθούν αποφάσεις, να ενεργοποιηθεί και να επανεξετασθεί η θεωρία. Πρόκειται για αυτοβιογραφίες; Περίεργη σύμπτωση, ακριβώς τώρα, λίγο πριν το εισαγωγικό θεωρητικό κεφάλαιο. Τα κείμενα δεν είναι κάν νέα, είκοσι χρόνων και παραπάνω.

Ο αυτοπροσδιορισμός των κειμένων βρίσκεται μερικές φορές σε σχέση αντιστρόφως ανάλογη με τη θεωρία: όσο πιο θαμπή η εικόνα του κειμένου, τόσο πιο σφικτή πρέπει να εμφανίζεται η θεωρία, για να ανταποκριθεί με επάρκεια στο ερώτημα. Τέτοια φάση ακριβώς μας υπενθυμίζει ξανά και ξανά ότι μέσα από την επιλογή θεωρίας και μεθόδου έχουμε τοποθετηθεί, έχουμε πάρει θέση στον λόγο της έρευνας και της επιστήμης και ότι αυτό δεν είναι αμαρτία αλλά αναγκαιότητα. Η ουσία είναι: όχι προτάσεις κενού περιεχομένου (κενολογία) ή προτάσεις ολικού περιεχομένου (αντιφάσεις).